குரலால் இசைக்குப் பெருமை சேர்த்த நல்லப்ப சுவாமிகள்!

மாவீரன் வீரபாண்டிய கட்டப்பொம்மனாரின் தாயார் ஆறுமுகத்தாய் அம்மாளின் உடன்பிறந்த சகோதரி சண்முகத்தாய் அம்மாள். இவர் காடல்குடி சிற்றரசரான வீரகஞ்செய பாண்டியனை கரம்பற்றினார். வீரபாண்டிய கட்டப்பொம்மன் கயத்தாரில் தூக்கிலிடப்பட்டபோது வீரகஞ்செய பாண்டியனையும் ஆங்கிலேயர்கள் தூக்கிலிட்டனர்.

வீரகஞ்செய பாண்டியனுக்கு லவவீரகஞ்செய பாண்டியன், குசலவீரகஞ்செய பாண்டியன் என இரு மகன்கள். இதில் குசலவீரகஞ்செய பாண்டியன் மருது சகோதரர்களோடு சேர்த்து 1801. அக்டோபர் 12-இல் தூக்கிலிடப்பட்டார். குசலவீரகஞ்செய பாண்டியனின் மகன் வீரகஞ்செய பாண்டியன். வீரகஞ்செய பாண்டியனுக்கு வீரகஞ்செய சாலை துரைபாண்டியன் என்னும் மகன். இவருக்கு மல்லம்மாள் என்னும் மகளும் சோமசுந்தர ஜெகவீரகஞ்செய பாண்டியன் என்னும் மகனும் பிறந்தனர். சோமசுந்தர ஜெகவீரகஞ்செய பாண்டியனுக்கும் கோவம்மாள் என்னும் பாக்கியலட்சுமிக்கும் ஐந்து குழந்தைகளில் ஒருவராகப் பிறந்தவர் தான் விளாத்திக்குளம் சுவாமிகள் அல்லது நல்லப்ப சுவாமிகள் என்றழைக்கப்படும் நல்லப்பசாமி பாண்டியன். 

சோமசுந்தர ஜெகவீரகஞ்செய பாண்டியன் - பாக்கியலட்சுமி இணையருக்கு செப்டம்பர் 24, 1889-ல் தூத்துக்குடி மாவட்டம், விளாத்திக்குளம் வட்டம், காடல்குடி கிராமத்தில் விளாத்திக்குளம் சுவாமிகள் பிறந்தார். ஆங்கிலேயர்களை எதிர்த்து போரிட்டமையால் காடல்குடியில் இருந்த அவர்களின் அரண்மனை ஆங்கிலேய அரசால் தகர்க்கப்பட்டது. இதனையடுத்து நல்லப்ப சுவாமிகள் தங்கள் பாளையத்துக்கு உட்பட்ட விளாத்திக்குளத்தில் குடியேறினர். சிற்றரசர் என்பதால் கவிராயர்கள்  வீட்டிற்கே வந்து தமிழ் கற்பித்தனர். அதேசமயம் முறைப்படி இசையைக் கற்றுக்கொண்டவரல்ல.

சுவாமிகள் என அழைக்கப்பட்டாலும் அவர் துறவி அல்ல. இசைத்திறனாலும், இசையை யோகப்பயிற்சியாகச் செய்தமையாலும் சுவாமிகள் என அழைக்கப்பட்டார். சிவதீக்கை பெற்றவரான சுவாமிகள் கழுத்தில் ஒற்றை உருத்திராட்சமும்,  ஆறடிக்கு குறையாத உயரமும், கரிய நிறமும் கொண்டவர். சாதரணமாக மஞ்சள் நிறத்துண்டும் வெள்ளைவேட்டியும் அணியும் வழக்கமுள்ள நல்லப்பசுவாமிகள், பயணங்களின்போது மட்டும்  பச்சைநிறமான சால்வையை பயன்படுத்துவார் என்று கூறப்படுகிறது.

விளாத்திக்குளம் சுவாமிகளின் இசைத்திறன் பற்றி வெவ்வேறு வாய்மொழிச் செய்திகளே புழக்கத்திலுள்ளன.

விளாத்திக்குளம் சுவாமிகள் மைசூர் மகாராஜாவின் அவையில் இலட்சுமணபிள்ளை என்பவர் ஒரே ராகத்தை தொடர்ச்சியாக மூன்றுநாட்கள் பாடி பரிசு வாங்கிய பின் விட்ட அறைகூவலை ஏற்று கரகரப்ரியா ராகத்தை ஐந்துநாட்கள் தொடர்ச்சியாக பாடி பரிசு பெற்றார்.

விளாத்திக்குளம் சுவாமிகள் இசையை இடையறா யோகமாகப் பயின்றவர். தவளைகளின் ஓசை, மில்சங்கு ஓசை போன்றவற்றையும் நாதமாகவே அணுகி அவற்றின் சுருதியுடன் இணைந்து பாடுபவர் என பிரபல எழுத்தாளர் கி.ராஜநாராயணன் பதிவுசெய்கிறார்.

விளாத்திக்குளம் சுவாமிகள் பாடுவதை விடவும் ராகங்களை முனகுவது, சீழ்க்கை அடிப்பது ஆகியவற்றையே பெரிதும் விரும்பினார். மேடைக்கச்சேரியை பெரும்பாலும் தவிர்த்தார். அவருடைய பதிவுசெய்யப்பட்ட கச்சேரிகளில் அவருடைய மேதமை வெளிப்படவில்லை என்று சொல்லும் கி.ராஜநாராயணன் கருப்பட்டியின் இனிப்பு அதை பொட்டலம் கட்டிய பனையோலைப் பெட்டியில் இருக்காது என்கிறார்.

நல்லப்ப சுவாமிகளுக்குப் பிடித்த ராகங்கள் கரகரப் பிரியா, காம்போதி, சண்முகப் பிரியா என்று அறியமுடிகிறது.

நல்லப்பசுவாமிகள் பற்றி எழுத்தாளர் பா.ஜெயப்பிரகாசம் இந்து தமிழ்திசையில் வெளிவந்த கட்டுரயில் எழுதியிருப்பதாவது, 

ஒருமுறை மைசூர் மகாராஜாவின் அழைப்பின் பேரில் அரண்மனைக்குள் நுழைகிறார் அந்த இசை மேதை. அப்போது மகாராஜா முன்னிலையில் ஒரு இசை வித்துவான் ஒரே ராகத்தைத் தொடர்ந்து மூன்று நாட்கள் ஆலாபனை செய்து சாதனை படைத்தார்.

அதிசய சாதனை புரிந்த வித்துவானுக்கு மகாராஜா பண முடிப்பும் வைரக்கல் பதித்த தங்க மோதிரமும் பரிசாக அளித்தார். பரிசைப் பெற்றுக்கொண்ட வித்துவான், என்னைப் போல் யாராவது ஒரே ராகத்தை மூன்று நாட்கள் ஆலாபனை செய்து பாடினால், அவருக்குத் தான் பெற்ற பரிசுகளைத் திருப்பி அளித்துவிடுவதாகக் கூறினார். இதைக் கேட்ட விளாத்திகுளம் சுவாமிகள் மேடையேறி ‘கரகரப் பிரியா’ ராகத்தை ஐந்து நாட்கள் வரை பாடினார். சவால்விட்ட வித்துவான் மெய்ம்மறந்து சுவாமிகளின் காலடியில் விழுந்து வணங்கி, தான் பெற்ற பரிசுகளை சுவாமிகளுக்குத் திருப்பி அளித்தார். மகாராஜா சிம்மாசனத்திலிருந்து இறங்கி வந்து, நல்லப்பரை அணைத்துப் பாராட்டி, பொன்னாடை போர்த்தி, சன்மானமும் தங்கப் பதக்கமும் அணிவித்துச் சிறப்பித்தார்.

பாரதியும் சுவாமியின் ரசிகர்!

பாரதியாருக்கும் சுவாமிகளுக்கும் நெருங்கிய தொடர்பு இருந்திருக்கிறது. சுவாமியின் பாட்டை ரசிப்பதற்காக “பாடு.. பாண்டியா பாடு” என்பாராம் பாரதி. எல்லோரும் எட்டயபுரம் அரண்மனை சென்று கவிமாலைகளும் இசைச் சரங்களும் சூடியபோது, அரண்மனைப் பக்கமே எட்டிப்பார்க்காதவர் நல்லப்பர். எட்டயபுரம் சென்றால் இசை மும்மூர்த்திகளில் ஒருவரான முத்துசாமி தீட்சிதர் மண்டபம் சென்று இசைத்துக் களிப்புற்றுத் திரும்புவார்.

ஏழிசை மன்னர் எம்.கே.தியாகராஜ பாகவதர் ஒருமுறை பரமக்குடியில் நாடகம் முடித்துவிட்டு காரில் விளாத்திகுளம் வழியே வந்திருக்கிறார். விளாத்திகுளம் எல்லை தொட்டதும் காரை நிறுத்தச்சொல்லி, “இது விளாத்திகுளம் சுவாமி இருக்கிற இடம். இந்தப் பூமியில் நம் பாதம் பட்டாலே பெருமை. நான் நடந்தே வருகிறேன்” என்றாராம்.

இயற்கையுடன் இசைந்த வாழ்வு!

விளாத்திகுளம் சுவாமிகள், காடல்குடி ஜமீன்தார். காடல்குடியில் இருந்து பத்துக் கல் தொலைவுள்ள விளாத்திகுளத்துக்கு குடிபெயர்ந்து வந்தவர். சுவாமிகள் என்ற பட்டமும் தொண்டைக்குழியில் இசையும் மட்டுமே அவர் கொண்டுவந்தவை. தாளக் கருவிகளாய் இரு கைகள்; இசைப் பிரவாகமெடுக்கும் ஒரு தொண்டைக் குழி. இசை கற்கக் குருபீடம் இல்லை: இயற்கை அவரின் குருபீடம். கண்மாய்க் கரையும் ஆற்றங்கரையுமே அவர் சாதகம் செய்த குருபீடங்கள். காலை இளங்காற்றில் காது மடலடியில் கனியும் குயில் கீதம், மரத்தின் தாட்டிக் கொப்புகளில் பறவைகளின் ‘கெச் சட்டம்’, நீர்நிலைகளின் அலைத் தாவல், விலங்குகளின் கத்தல் என்று பிரபஞ்ச ஓசைகளிலிருந்தே தன் இசையை அவர் உருவாக்கிக்கொண்டார். கண்மாய்க் கரை மரத்தடியில் பாட்டுக் குரலும் தாளக் கைகளுமாய் நல்லப்ப சுவாமிகள் ஆலாபனை செய்துகொண்டிருப்பார். அங்குதான் ராகங்களைப் பிரித்துப் பிரித்துப் பின்னுவார்.

“கோவில்பட்டிக்கும் விளாத்திகுளத்துக்கும் இடையில் 32 கி.மீ. தொலைவு. சப்த நெரிசல் இல்லாத காலம். கோவில்பட்டி ஆலைகளில் சங்கு ஊதினால், விளாத்திகுளம் மந்தைக்குக் கேட்கும். உள்ளே இருக்கும் தொழிலாளிகளை வெளியே அனுப்பவும், வெளியிலிருப்பவர்களை உள்ளே அழைக்கவுமான சங்கு ஊதல் ஐந்து நிமிடங்கள் நீடிக்கும். சங்கொலி மெல்ல மெல்ல ஏறி உச்சிக்குப்போய் ஒரு பாட்டம் அந்தரத்தில் நிற்கும். ஆகாயத்தில் நின்று ‘எல்லாம் சரியா இருக்கா’ என்று பார்ப்பதுபோல் தோன்றும். வழுக்கு மரம் ஏறியவன் தானே கீழிறங்குவதுபோல், மெதுமெதுவாக வழுக்கிக்கொண்டே வரும். விளாத்திகுளம் மேற்கில் வடகயிறு போல் கிடக்கும் வைப்பாற்றின் வெட்டவெளியில் நின்று சங்கொலிக்கு இணையாக நல்லப்பர் குரல் பிடிப்பார். மேலே மேலே ஏறி ‘கும்’மென்று உச்சியில் நிறுத்திக் கீழே கொண்டுவருவார்” என பெரியவர்கள் சொல்லிக் கேட்டிருக்கிறேன்.

மற்றவருக்கு மழை இரைச்சல்; நல்லப் பருக்கு அது இசை. இடி, மின்னல் ஒலி - ஒளிக் காட்சியோடு இசையாகக் கொட்டுகிறது மழை. ஏற்ற இறக்கங்களுடன் ‘பிர்க்காவை’ மழை நடத்திக்கொண்டு போகிறது. அவரும் மழையுடன் சரிக்குச் சரியாய் பிர்க்காக்களைப் போட்டுக்கொண்டு கலந்தார்.

மேதைகள் வியந்த இசைத் திறம்!

மழை ஓய்ந்ததும் முன்னிரவில் அவர் தாமசிப்பது கண்மாய்ப் பக்கம். நீர்நிலைகளில் தவளைக் கச்சேரி. ‘வித்தெடு, விதையெடு - வித்தெடு, விதையெடு’ என்று ஒழுங்கான ஓசைக் கோர்வையாய் தாளம் பிசகாமல் தவளைகள் தொடங்கும். நல்லப்பர் அதை இசையாகக் கொண்டார். நீர்நிலையின் வாகரையில் நின்று சுவாமிகள் கைத்தாளமும் நாக்கை உள்மடித்துக் கிளப்பும் ஓசையுமாய் தவளைக் கும்மாளத்துக்கு ஈடாய் இசைத்துக்கொண்டிருப்பார். பின்னொரு காலத்தில் தன் முன்னால் அமர்ந்து கே.பி.சுந்தராம்பாள், எஸ்.ஜி.கிட்டப்பா, எம்.எம்.மாரியப்பா, காருகுருச்சி அருணாசலம், மதுர கவி பாஸ்கரதாஸ் போன்ற இசை மேதைகள் எல்லோரும் கண் சொருக, சொக்கட்டம் போட்டு தலையாட்டிக் கொண்டிருக்குமாறு ஆக்கியது இந்தத் தன் பயிற்சிதான்.

ஆதித் தமிழனின் கலைகளில் இசை முதன்மை கொண்டதெனில், அதனைச் செப்பம் செய்து வளர்த்த பெருமக்கள் வரலாற்றில் நினைக்கப்பட வேண்டிய சிலர் - நல்லப்பர் போல!

இன்று (25.04.2025) இசைமாமேதை நல்லப்பசுவாமிகளின் 60-வது நினைவுநாள்!